Muzeum Ziemi Lubuskiej zaprasza w piątek 25.10.2024, o godzinie 17:00, na uroczyste odsłonięcie rzeźb plenerowych ze zbiorów Działu Sztuki Współczesnej MZL, po konserwacji.
Cztery plenerowe kompozycje obrazują artystyczne postawy trójki znaczących polskich artystów współczesnych.
Umieszczone na deptaku przed budynkiem Muzeum dwie rzeźby zatytułowane „Kurhan martwego ptaka” (1976) i „Owoc” (1976-1979) to dzieła Aleksandry Domańskiej-Bortowskiej (ur. 1939), uznanej rzeźbiarki, która doczekała się własnej Galerii Autorskiej w przestrzeniach MZL. Obie prace przed gmachem muzealnym stanowią swoiste przedłużenie wspomnianej Galerii artystki (przy okazji odsłonięcia odrestaurowanych rzeźb zapraszamy Państwa do obejrzenia innych „galeryjnych” prac Domańskiej-Bortowskiej, zaprezentowanych na ekspozycji w holu MZL). Kompozycja „Kurhan martwego ptaka” należy do cyklu dojrzałych dzieł rzeźbiarskich A. Domańskiej-Bortowskiej, których zasadniczym motywem jest ptak, zdaniem autorki niosący znaczenia ze stylu „niepotrzebnych śmierci” i życia. Wnęki wydrążone w połówkach „rozłupanego” głazu są jakby negatywem martwego ptaka; Cytując słowa artystki: […] W „Kurhanie chodzi o daremność narodzin – miało być życie, a został ślad po nim, grób. […] Z kolei monumentalny „Owoc” jest repliką na stojący obok „Kurhan”. […] Leżący obok ogromny owoc, to symbol życia spełnionego. Struktura powierzchniowa tej rzeźby w pewnych miejscach jest napięta, popękana. To zapowiedź, że owoc się otworzy, wyłoni z siebie nowe życie, z pestki urośnie nowy owoc, czyli utrzymanie życia jest możliwe […]
Z kolei zlokalizowany obecnie na tyłach Muzeum „Majestat” (1977) jest dziełem krakowskiego artysty Mariana Kruczka (1927-1983), jednego z najciekawszych polskich twórców współczesnych, którego twórczość w Muzeum Ziemi Lubuskiej reprezentuje także Galeria Autorska Mariana Kruczka, swoiste „sanktuarium artysty”. „Majestat” wyobraża fantastycznego stwora zbudowanego z elementów metalowych, stanowiąc artystyczny „recykling” przedmiotów zużytych (w tym dawnej prasy winiarskiej ze zbiorów MZL). Praca zrealizowana przez Kruczka w Muzeum jest typowa dla postawy twórczej autora, który czerpał inspiracje z „”kulturowego śmietnika”, podnosząc do rangi dzieł sztuki zbędne przedmioty, odpady i złom. Zaczynają one „żyć po raz drugi” w dziełach Kruczka, inspirowanych kulturą wiejską, sztuką ludową bądź światem magii, czarów i baśni.
Tuż obok znalazło miejsce „Popiersie-80” Marka Przecławskiego (ur. 1942), zielonogórskiego rzeźbiarza, jednego z nestorów współczesnej plastyki lubuskiej, znanego z unikatowych realizacji plenerowych na terenie Zielonej Góry, wykonanych w latach 70.-80. XX wieku z kamionki w Gozdnickich Zakładach Ceramiki Budowlanej. Do prac tych należy również rzeźba ze zbiorów MZL (szkliwiona w Mirostowickich Zakładach Ceramicznych), której dynamiczna, wielokształtna bryła jest żartobliwą grą rzeźbiarza z konwencją biustu portretowego i wizerunkiem nagiej kobiety.
Projekt pn. „Konserwacja rzeźb ze zbiorów Muzeum Ziemi Lubuskiej funkcjonujących w przestrzeni publicznej”, zrealizowany w ramach programu Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku „Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2024” pozwolił na przywrócenie wspomnianych czterech rzeźb do pierwotnego stanu pod okiem profesjonalnego konserwatora.
Podczas uroczystego odsłonięcia dzieł zaprezentujemy Państwu efekty tej konserwacji.
Wydarzeniu towarzyszyć będzie wykład dr. Jacka Gernata, pracownika Działu Sztuki Współczesnej MZL, poświęcony odrestaurowanych dziełom oraz twórczości ich autorów – Aleksandry Domańskiej-Bortowskiej, Mariana Kruczka i Marka Przecławskiego.
Dofinansowano ze środków programu własnego Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku pn. „Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2024” pochodzących z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
