Szczególną częścią obchodów 800-lecia Zielonej Góry jest 100. rocznica powołania zielonogórskiego muzeum. Podczas uroczystości 4 czerwca br. doszło do przekazania cennego daru. Ma on szczególną wymowę w regionie lubuskim, gdzie mieszka najwięcej ludzi związanych z Kresami. Muzeum zorganizowało wiele wystaw poświęconych tej tematyce. Ich realizację umożliwiła współpraca z kolekcjonerami oraz Związkiem Sybiraków, Towarzystwem Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, czy Wacławem Nyczem, twórcą Muzeum Kresowego. Szczególne znaczenie w tych działaniach miała wieloletnia bliska współpraca z rodziną Marcinkowskich. Jej wyrazem były m. in. wystawy „Kłamstwo katyńskie”, „ Z Wołynia do Zielonej Góry”, czy „Kresowy kalejdoskop”.
Decyzją Pani Mirosławy Marcinkowskiej, Małgorzaty Ziemskiej oraz Jacka Marcinkowskiego do zbiorów naszej placówki przekazany został szczególny dar: „Kolekcja wołyńska Tadeusza Marcinkowskiego”. Tworzy ją blisko 600 kart pocztowych powstałych od początku XX w. do roku 1939. Ten cenny filokartystyczny zbiór ukazuje Wołyń z jego najważniejszymi miejscowościami jak Łuck, Równe, Kowel, Włodzimierz Wołyński, Dubno i Ostróg. Pocztówki przybliżają widoki miast, miasteczek i wsi oddając klimat i charakter tych ziem. Powstający od blisko 50 lat zbiór to skarbnica wiedzy o życiu społecznym, gospodarczym i kulturalnym tak bliskiej Tadeuszowi Marcinkowskiemu Ziemi Wołyńskej.
Tadeusz Marcinkowski urodził się w Łucku. Jego ojciec Jan Marcinkowski uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku był w II Rzeczypospolitej komendantem powiatowego Związku Strzeleckiego Łuck oraz oddziału Związku Strzeleckiego Łuck-Zamek. Został zamordowany przez NKWD w podkijowskiej Bykowni. Rodzina Marcinkowskich po powrocie z zesłania na Syberii ponownie opuszcza Łuck, by znaleźć się tym razem na kresach zachodnich polskiego państwa. W powojennej Zielonej Górze Tadeusz Marcinkowski, absolwent studiów ekonomicznych, podjął pracę w Lubuskiej Fabryce Zgrzeblarek. Przez wiele lat przedmiotem jego zainteresowania był film oraz jazz. Jednak największą życiową pasją stało się dokumentowanie dziejów Łucka i Wołynia. Cenny Kresowy zbiór książek, czasopism, pocztówek, fotografii i dokumentów związanych z Łuckiem był prezentowany na wielu wystawach. Z czasem dzieło ojca przejęła córka, Małgorzata Ziemska, która jak sama napisała wyrastając w „domu-muzeum” – nie mogła pójść inną drogą. Od najmłodszych lat towarzyszyła ojcu w podróżach, tworzeniu zbioru oraz organizacji wystaw. Jest autorką i współautorką książek „Skarby pamięci. Na Wołyniu”, „Zielonogórscy Sybiracy”, czy „O wołyńskich strzelcach” oraz wielu artykułów na łamach czasopism i gazet.
Cenny dar Państwa Marcinkowskich zapoczątkowuje w Muzeum Ziemi Lubuskiej zbiory dotyczące Kresów. Są one wyrazem dotychczasowej bliskiej współpracy z muzeum związanej z prezentacją tej tematyki. Szczególne znaczenie ma pozostawienie wołyńskiego zespołu w Zielonej Górze, mieście jego tworzenia, gdzie żyje wielu Kresowian i ich potomków. Dar dla muzeum jest swoistego rodzaju zobowiązaniem do dalszej aktywnej działalności służącej prezentacji i utrwalaniu pamięci polskich Kresów.
/dr Longin Dzieżyc/
