Pierwszą realizacją w zielonogórskim Muzeum jest wykonany w 1978 roku przez Marię Powalisz-Bardońską (córkę Stanisława) duży barwny witraż “Panorama średniowiecznej Zielonej Góry”. Inspiracją do witrażowego dzieła była osiemnastowieczna rycina, przedstawiająca miasto od strony południowo-wschodniej.

Drugim w kolejności realizacji, również wykonanym przez artystkę na specjalne zamówienie Muzeum, jest witraż “Winobranie” z 1981 roku. Ikonograficzną kanwą do powstania witrażowego dzieła stały się dwuskrzydłowe Drzwi Gnieźnieńskie – najcenniejszy zabytek sztuki romańskiej z 2. połowy XII wieku, których kopia w skali 1:1 znajduje się obok witraża.

Z licznych elementów bordiury artystka wybrała do swego witrażowego dzieła te, które są odbiciem różnych kręgów kulturowych i światopoglądowych, a równocześnie są przykładem wrastania obcej sztuki w polski krajobraz artystyczny. Sceny przedstawione na witrażu zielonogórskiego “Winobrania”, umieszczone w centralnym jego punkcie, zamknięte w formie owalnego kręgu, ukazują sylwetki trzech winogrodników pracujących na plantacji winnej latorośli. Postacie te, na bogatym i rozbudowanym tle dzieła, rozmieszczone na kształt trójkąta, przedstawiają sceny z winobrania: ścinanie winnych gron, ich transport w koszu oraz tłoczenie winnego moszczu w beczkowej kadzi.