Używamy plików cookie, aby pomóc użytkownikom w sprawnej nawigacji i wykonywaniu określonych funkcji. Szczegółowe informacje na temat wszystkich plików cookie odpowiadających poszczególnym kategoriom zgody znajdują się poniżej.
Pliki cookie sklasyfikowane jako „niezbędne” są przechowywane w przeglądarce użytkownika, ponieważ są niezbędne do włączenia podstawowych funkcji witryny....
Niezbędne pliki cookie mają kluczowe znaczenie dla podstawowych funkcji witryny i witryna nie będzie działać w zamierzony sposób bez nich. Te pliki cookie nie przechowują żadnych danych umożliwiających identyfikację osoby.
Funkcjonalne pliki cookie pomagają wykonywać pewne funkcje, takie jak udostępnianie zawartości witryny na platformach mediów społecznościowych, zbieranie informacji zwrotnych i inne funkcje stron trzecich.
Analityczne pliki cookie służą do zrozumienia, w jaki sposób użytkownicy wchodzą w interakcję z witryną. Te pliki cookie pomagają dostarczać informacje o metrykach liczby odwiedzających, współczynniku odrzuceń, źródle ruchu itp.
Wydajnościowe pliki cookie służą do zrozumienia i analizy kluczowych wskaźników wydajności witryny, co pomaga zapewnić lepsze wrażenia użytkownika dla odwiedzających.
Reklamowe pliki cookie służą do dostarczania użytkownikom spersonalizowanych reklam w oparciu o strony, które odwiedzili wcześniej, oraz do analizowania skuteczności kampanii reklamowej.
Kajetan Sosnowski (ur. 1913 Wilno – zm. 1987 Warszawa) kształcił się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u T. Pruszkowskiego i W. Jastrzębowskiego w latach 1934-1939. Po wojnie włączył się aktywnie w organizację życia artystycznego (m.in. współtworzył łódzki oddział ZPAP, był kierownikiem artystycznym „Kuźnicy”). Obok M. Bogusza, Z. Dłubaka, A. Szlagiera i A. Zaborowskiego był współzałożycielem warszawskiej Grupy 55 (uczestniczył we wszystkich jej wystawach) i Galerii Krzywe Koło, a także Galerii EL w Elblągu oraz inicjatorem tamtejszego Biennale Form Przestrzennych. Aktywnie brał udział w laboratoryjnych imprezach lat 60.; chętnie wystawiał w awangardowych galeriach lat 70.. Przyczynił się do utworzenia Galerii 72 w Chełmie Lubelskim. Uczestniczył m.in. w Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1955. Uprawiał malarstwo, rysunek i rzeźbę. Powstałe w czasie okupacji wczesne prace nosiły piętno postimpresjonizmu. W latach 1955-1957 stworzył cykl swobodnie komponowanych obrazów o wyraźnych odniesieniach figuratywnych i przedmiotowych (Pamiętnik liryczny), nawiązujący do koncepcji sztuki metaforycznej sformułowanej w Grupie 55. W końcu lat 50. zaczął posługiwać się kształtami abstrakcyjnymi i początkowo aluzyjnymi, które później całkowicie odrzucił, skupiając się na materialnych cechach kompozycji (Obrazy białe). Jednocześnie tworzył eksperymentalne obrazy utrzymane w mgławicowej, świetlistej kolorystyce (Portrety biblijne, Erotyki). Ujawniona wówczas fascynacja naturą światła stała się podstawą stworzenia przez artystę koncepcji ascetycznych „obrazów pustych”, w których niemal jednobarwna płaszczyzna promieniowała własnym blaskiem (1961-1965). Dalsze zainteresowanie rozwojem nauk ścisłych, studia nad zjawiskami barwnymi, przestrzennymi i świetlnymi zaowocowały kolejnymi pracami (Poliptyki; „obrazy chemiczne” – Metalepseis). Swoistym wyłomem w tej twórczości wynikającej z intelektualnych rozważań były „obrazy szyte” – monochromatyczne kompozycje z pozszywanych kawałków surowego płótna, w których Sosnowski podejmował treści ekologiczne (Katalipomena, 1975); część z nich zachowała bezpretensjonalny wdzięk autentycznego „rękodzieła”. Inne akcenty zawierały wykonane tą samą techniką prace z lat 80. – „obrazy czarne” poświęcone martyrologii ojczyzny i kompozycje z motywem krzyża (Interwencje, 1981). Sosnowski wykonał też konstrukcje przestrzenne m.in. w ramach I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (Kula w sześcianie, 1965) i Sympozjum Wrocław’70 (Kinopentasperia, 1970 oraz instalację w warszawskiej Galerii Remont (Pamięci Mondriana, 1984).
Ten wybitny abstrakcjonista, uczestnik Wystaw i Sympozjów złotogronowych w Zielonej Górze w latach 1965, 1969, 1971 i 1975, zrealizował również Wieżę asymetryczną zaprezentowaną po raz pierwszy na Złotym Gronie w 1975 roku. Jej koncepcja wpisywała się w konstruktywistyczne dążenia artysty do globalnego kształtowania przestrzennego otoczenia człowieka. Zainstalowano ją, przy udziale autora, w bocznej klatce schodowej budynku muzeum w 1976 roku. Jest to układ przestrzenny, składający się z piętnastu brył geometrycznych ustawionych względem siebie z matematyczną dokładnością. Każdy z nadbudowanych kolejno elementów, osadzonych na wspólnej osi, został nieco przesunięty w stosunku do poprzedniego. W efekcie daje to rezultat płynnego ruchu i optycznej harmonii. Ekspozycję Wieży asymetrycznej uzupełniają fotogramy autorstwa Czesława Łuniewicza przedstawiające montaż obiektu.
