Zabytek ten datowany jest na rok 1690. Jest to rękopis na pergaminie, oprawiony w formie księgi w wiśniowy aksamit. Całość liczy 14 stron o wymiarach 31×28 cm. Najbardziej okazale prezentuje się pieczęć cesarska połączona z dokumentem. Miska pieczętna odlana w wosku naturalnego koloru ma średnicę 16 cm, a właściwy odcisk pieczęci w czerwonym wosku ma średnicę 10,5 cm. W okładce dokumentu zamontowano dodatkowo jedwabne wstążki o szerokości 4 cm, po jednej u góry i u dołu. Służą one do zawiązywania księgi i przechowywania jej w formie zamkniętej. Dokument wydany przez kancelarię Leopolda I dla zielonogórskich rzeźników zawiera 20 artykułów, w których mowa jest o prawach i obowiązkach tegoż cechu. Zazwyczaj pierwsze zdanie tekstu rozpoczyna się ozdobnym inicjałem.