To urządzenie służące do wykonywania kar na honorze i były formą tortury psychicznej. Karze podlegały osoby oskarżone o lżejsze przewinienia, np. obmawianie, szkalowanie, potwarz. Po odczytaniu wyroku skazaniec był zamykany w urządzeniu i wystawiany w miejscu publicznym. Kara trwała z reguły jeden dzień. Aby zwrócić uwagę mieszkańców, skrzypce często były wyposażone w dzwonki. Narzędzie to kształtem przypominało instrument, była to deska przepołowiona z trzema otworami, największy na szyję, a dwa mniejsze na ręce ofiary. Znane są również modele dwuosobowe. Po umieszczeniu skazańca w skrzypcach obie części zamykano na kłódkę. Niektóre modele zawierały dodatkowo ząbkowane krawędzie wewnętrznych, które raniły ciało przestępcy.