Godło i sztandar – pamiątki polskości z Ziemi Babimojskiej, międzywojennym styku granic Polski i Niemiec, otrzymało w darze Muzeum Ziemi Lubuskiej.

Po Wielkiej Wojnie Babimojszczyzna stała się granicznym obszarem, na którym ścierały się dwa żywioły – polski i niemiecki. Przez okres międzywojnia część regionu, jak choćby Babimost, Nowe Kramsko czy Podmokle Małe znajdowała pod niemiecką administracją. Mimo to, miejscowości te były ostoją polskiej tożsamości. Wyrazem tego były działające od schyłku lat 20. XX wieku Szkoły Polskie działające choćby w Podmokłym Małych czy Starym Kramsku a za miedzą piłkarze zrzeszeni w Polonii Nowe Kramsko. Trudny czas niemieckiej okupacji nie złamał patriotycznych postaw mieszkańców. Ich wyrazem było ukrywanie polskich książek czy pomocy dydaktycznych z zamkniętych szkół. Jedną z osób, która uczestniczyła w tej działalności była Apolonia Krawiec, której za skarbiec strzegący poloników służyła stodoła z sianem. Wśród artefaktów ukrywanych przez naszą bohaterkę było również godło, stanowiące prawdopodobnie część sztandaru polskiej organizacji. Ręcznie haftowane, przedstawia tradycyjnego orła w koronie na czerwonym tle. Polityczne okoliczności powojennych dziejów Polski sprawiły, że ten wizerunek polskiego godła kolejne lata pozostawał w domowym zaciszu. Reprezentant kolejnego pokolenia – Pani Lilla Omieczyńska zdecydowała się przekazać ten cenny obiekt do zbiorów Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.

Trafił do Działu Historycznego a wkrótce będzie cieszył oczy zwiedzających ekspozycję „Dziedzictwo i współczesność. Zielona Góra – region lubuski”, dając świadectwo bogatym tradycjom polskości regionu babimojskiego i jego mieszkańców.