W uroczystości wzięli udział przedstawiciele Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze dr Longin Dzieżyc oraz dr Arkadiusz Cincio. Dyrektor Dzieżyc podzielił się wspomnieniami ze spotkań ze Z. Horbowym oraz opowiedział o  zbiorach prac artysty znajdujących się w kolekcji MZL. Część z nich została zaprezentowana podczas uroczystości na specjalnie przygotowanej wystawie.

Przypomnijmy, że Z. Horbowy choć urodził się w Łanczynie w 1935 roku, to jako dziesięciolatek przyjechał z Kołomyi do Kargowej, i to miasto stało się jednym z ważniejszych punktów odniesienia w jego życiu. Tu też,  zgodnie ze swoją wolą, został pochowany po śmierci. Z perspektywy czasu opisywał powojenna Kargowę  jako miejsce zderzenie kilku kultur – miejscowej, reprezentowanej przez tzw. autochtonów i Wielkopolan oraz tej jego – lwowskiej i wileńskiej. Liceum ogólnokształcące ukończył w pobliskim w pobliskim Wolsztynie. Początkowo myślał o studiach inżynierskich, ale namówiony przez Jerzego Antkowiaka (znanego projektanta mody i stylistę), postanowił zdawać egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Na uczelni kształcił się w Katedrze Szkła Artystycznego, w pracowni profesora Stanisława Dawskiego. Jego praca dyplomowa zrealizowana w hucie szkła „Sudety” w Szczytnej okazała się wielkim osiągnięciem- jako pierwszy w historii uczelni student wykonał pełny zestaw szklanych naczyń użytkowych. W hucie tej podjął także pierwszą pracę po studiach. W Szczytnej pracował jako projektant w Ośrodku Wzornictwa (później został kierownikiem ośrodka).W 1965 r. podjął pracę dydaktyczną w PWSSP we Wrocławiu, którą łączył z zatrudnieniem w przemyśle. W 1974 roku, z jego inicjatywy, powstała w Polanicy-Zdroju Huta Szkła Artystycznego „Barbara”. W polanickiej hucie Zbigniew Horbowy mógł w większym stopniu eksperymentować z formą i kolorystyką.