Bohaterami spotkania będą znani mieszkańcy Winnego Grodu, których pożegnaliśmy w minionym roku. Postaci te na trwałe wpisały się w tożsamość naszego miasta i pozostają w pamięci dzięki swoim dokonaniom. Tym zwyczajnym i tym wielkim.
W tym roku wspominać będziemy: Bronisława Bugiela (fotoreporter “Gazety Lubuskiej”, fotografik, dokumentalista najważniejszych wydarzeń w regionie w latach 1955-1990), Stefana Dąbrowskiego (historyk, były dyrektor Archiwum Państwowego w Zielonej Górze, wykładowca akademicki), ks. bp. dr. Adama Dyczkowskiego (ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej w latach 1993-2007) Jolantę Fedak (działaczka polityczna, minister pracy i polityki społecznej (2007–2011), posłanka na Sejm IX kadencji).
Sylwetki zasłużonych zielonogórzan przypomną: Tadeusz Palto, dr Stanisław Kowalski i prof. dr hab. Bogumiła Burda, ks. dr hab. Robert Kufel oraz Łukasz Porycki. Spotkanie moderować będzie dr Izabela Korniluk.
Bronisław Bugiel urodził się w 1934 r. w Chorzowie. Wykształcenie zdobył w Technikum Fototechnicznym w Katowicach. W 1954 r. przybył z nakazem pracy do Zielonej Góry, gdzie objął etat fotoreportera w redakcji „Gazety Zielonogórskiej”. Przez lata uwieczniał przemiany i najważniejsze wydarzenia gospodarcze, polityczne i kulturalne na Ziemi Lubuskiej. Po przejściu na emeryturę w 1990 r. współpracował z Wojewódzkim Urzędem Dokumentacji Zabytków w Zielonej Górze. Był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików i honorowym członkiem Lubuskiego Towarzystwa Fotograficznego. Brał udział w wielu konkursach fotograficznych — wojewódzkich i ogólnopolskich. Miał na swoim koncie 20 wystaw indywidualnych i ponad 10 współautorskich. Przez wszystkie lata aktywności zawodowej i artystycznej pozostawał wierny fotografii czarno-białej i do końca nie wykonywał zdjęć barwnych. Bogate archiwum negatywów Bronisława Bugiela zakupione przez Miasto Zielona Góra stanowi dziś świadectwo tego, jak w drugiej połowie XX wieku zmieniało się życie w Polsce, a nade wszystko w Winnym Grodzie. Zmarł 12 stycznia 2021 r.
Dr Stefan Dąbrowski urodził się 11 grudnia 1938 r. na kielecczyźnie. Studia historyczne ukończył we Wrocławiu. Oprócz pracy w Wyższej Szkole Pedagogicznej jako jeden z jej pierwszych pracowników i wieloletni wykładowca w Instytucie Historii WSP, był też nauczycielem w szkole podstawowej i liceum. Miał w swoim zawodowym życiorysie epizod związany z Działem Historycznym Muzeum Ziemi Lubuskiej. W latach 1968-1972 sprawował funkcję dyrektora Archiwum Państwowego w Zielonej Górze, które mieściło się wówczas w pałacu w Starym Kisielinie. Jako historyk-regionalista, specjalizował się w dziejach sukiennictwa (temu tematowi poświęcił swoją pracę doktorską), a jednym z jego ciekawszych odkryć stało się odnalezienie w roku 2000, podczas winobraniowych targów staroci, kroniki Zielonej Góry z przełomu XVII i XVIII wieku, która jest dziś bezcennym źródłem wiedzy o życiu codziennym miasta oraz unikalnym materiałem do badań językowych. Zmarł 28 października 2020 r.
Ksiądz biskup dr Adam Dyczkowski urodził się 17 listopada 1932 r. w Kętach. W 1952 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. 23 czerwca 1957 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Bolesława Kominka. W latach 1957-1964 odbywał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim studia specjalistyczne, po ukończeniu których uzyskał tytułu doktora w zakresie filozofii przyrody. Pracował we Wrocławiu jako wikariusz parafii katedralnej, duszpasterz młodzieży akademickiej i inteligencji, a także wykładowca filozofii w tamtejszym seminarium duchownym. 21 września 1978 r. został mianowany biskupem pomocniczym we Wrocławiu, a święceń biskupich udzielił mu abp Henryk Gulbinowicz 26 listopada 1978 r. Pełnił funkcje wikariusza generalnego, był odpowiedzialny za duszpasterstwo akademickie, duszpasterstwo inteligencji, nauczycieli, harcerzy i innych środowisk zawodowych. Działał w Dolnośląskim Komitecie Odrodzenia Harcerstwa, w Towarzystwie Przyjaciół Ossolineum, a także w Społecznym Komitecie Panoramy Racławickiej. 25 marca 1992 r. został mianowany biskupem pomocniczym w nowo utworzonej diecezji legnickiej. Od 17 lipca 1993 roku kierował diecezją zielonogórsko-gorzowską. 29 grudnia 2007 r. przeszedł w stan spoczynku. Na emeryturze zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Zielonej Górze. Zmarł 10 stycznia 2021 r. w Zielonej Górze.
Jolanta Fedak urodziła się 21 września 1960 r. w Łazach koło Żar. Z wykształcenia była politologiem, ukończyła Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz studia podyplomowe z administracji na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i zarządzania oświatą na Uniwersytecie Szczecińskim. Na początku lat 90. związała się z Polskim Stronnictwem Ludowym. Przez kilka lat kierowała biurem PSL w Zielonej Górze i była bliską współpracownicą ówczesnego marszałka Sejmu Józefa Zycha. Od 2008 r. Jolanta Fedak szefowała lubuskiemu PSL. W 1998 r. została wicemarszałkiem woj. lubuskiego. Za rządów koalicji SLD-PSL w latach 2001-2003 była wicewojewodą lubuskim. Po rozpadzie koalicji została sekretarzem urzędu miasta w Krośnie Odrzańskim. W 2007 r. została ministrem pracy i polityki społecznej w pierwszym rządzie Donalda Tuska. Od 2013 r. była radcą prezesa ZUS, a w latach 2015-2017 kierowała Wojewódzkim Funduszem Gospodarki Wodnej i Ochrony Środowiska w Zielonej Górze. W 2019 r. jednak w wyborach krajowych z ramienia PSL uzyskała mandat poselski IX kadencji. Zmarła 31 grudnia 2020 roku.
Muzealne spotkania zaduszkowe są szczególną okazją do wspominania osób znanych, zasłużonych, budzących powszechny szacunek. Są także sposobnością do odkrywania ich na nowo, poznawania pasji czy wręcz ujawniania fragmentów życia osobistego. Dzieje się tak za sprawą naszych gości, dzielących się przeżyciami, widzimy to także przez prywatne zdjęcia wyświetlane podczas spotkania na ekranie. Tak było również i wczoraj podczas kolejnej, czternastej odsłony Zielonogórskich Zaduszek.
Łukasz Porycki ze wzruszeniem w głosie opowiadał o swojej wieloletniej współpracy z Jolantą Fedak, wspólnych podróżach, sprawczości Pani minister, jej niezwykłej pracowitości i zdolności wprowadzania w czyn podjętych zobowiązań. Zwłaszcza tych związanych z naszym miastem i regionem. Podkreślił jej oddanie rodzinie i umiejętność wyciszenia wśród najbliższych.
Postać biskupa Adama Dyczkowskiego przybliżyli profesorowie – Czesław Osękowski oraz ks. Robert Kufel. Z ich opowieści wyłonił się już mniej duszpasterz, a bardziej zwyczajny człowiek, kochający swojego wilczura i przyrodę we wszelkiej postaci. Chodzący po górach, nie obnoszący się ze swoją wysoką funkcją, swobodny podczas spotkań formalnych i nieformalnych, grający na gitarze, śpiewający czy opowiadający dowcipy. Ksiądz biskup, jakiego parafianie jego diecezji niekoniecznie znali w takiej odsłonie.
Stefana Dąbrowskiego,nauczyciela akademickiego, byłego pracownika naszej instytucji, wspominał Stanisław Kowalski. Pierwsze, co uderzyło w tej wypowiedzi, to ogromna sympatia, jaką cieszył się “Stewie” (taką ksywę nadali mu studenci). Wszędzie, gdzie się pojawiał potrafił natychmiast zjednywać sobie ludzi. Miał ogromne poczucie humoru i …słynnego trabanta, którego znali wszyscy policjanci w mieście. Miał też w sobie misję zachęcania wszystkich do kontynuowania rozwoju, pogłębiania wiedzy, kończenia studiów. Jego uczniowie i studenci przepadali za nim. Badania Stefana Dąbrowskiego, jak przypomniał Leszek Kania, miały duże znaczenie przy tworzeniu koncepcji merytorycznej nowej wystawy historycznej w zielonogórskim muzeum.
Ostatnią postacią, która wczoraj przypominaliśmy był Bronisław Bugiel. Sylwetkę fotoreportera “Gazety Lubuskiej” przedstawił były sekretarz redakcji – Tadeusz Palto. Mówca, ze swadą, ogromnym poczuciem humoru wspominał różne sekwencje życia swojego kolegi – jego ślub, budowę najpiękniejszego na ulicy Botanicznej domu, imprezy organizowane w nim dla kolegów z redakcji. Podkreślał też jego śląską pracowitość, zapobiegliwość, ale i też ciepło i serdeczność. Zjednywał sobie tymi cechami wszystkich, z którymi przyszło mu współpracować. T. Palto często odwoływał się do małżonki – Pani Hanny Bugiel, która początkowo wzruszona, pod koniec wypowiedzi Tadeusza Palto uśmiechała się z radością, podobnie jak jej synowie. Zostawił bowiem Bronisław Bugiel po sobie coś nieuchwytnego, co można określić słowem – dobroć. Każdy, kto się z nim zetknął, tak go odbierał.
Wieczór uświetnił duet Yes4Jazz w składzie Wojciech Pruszyński (fortepian) i Robert Chyła (saksofon). Spotkanie moderowała dr Izabela Korniluk oraz Leszek Kania.
Salę Witrażową w kompozycje kwiatowe przyozdobił Cezary Molenda z “Kuźni zapachów”.
Wydarzenie zrealizowane zostało dzięki wsparciu Urzędu Miasta Zielona Góra.
