Metoda egzekucji stosowana w Europie. Ofiarę z szeroko rozstawionymi kończynami przywiązywano do metalowych pierścieni. Następnie pod biodra, kolana, kostki, łokcie i nadgarstki podkładano grube kawałki drewna. Wtedy kat miażdżył ciało skazańca ciężkim kołem. Inną formą wykonania tej kary było spuszczenie z niewielkiej wysokości koła na korpus ofiary, co powodowało zmiażdżenie klatki piersiowej i zgon. Do najbardziej popularnych sposobów wykonania kary łamania kołem należało rozłożenie ofiary na dużym kole, a następnie łamaniu poszczególnych kości. Wyróżniano dwie formy: łamanie od dołu (w określonej kolejności łamano kostki, nadgarstki, łydki, przedramiona, uda, ramiona, klatkę piersiową lub kręgosłup). Druga forma, łamanie kołem od góry, wykonywano w odwrotnej kolejności – pierwszym uderzeniem w klatkę piersiową łamiąc kręgosłup. W ten sposób następowało przerwanie rdzenia kręgowego powodowało, że skazany nie odczuwał bólu przy kontynuacji wykonania kary. Innym sposobem skrócenia męczarni było uderzenie w kark, co powodowało natychmiastowy zgon.