Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Stałe
Łamanie kołem

Metoda egzekucji stosowana w Europie. Ofiarę z szeroko rozstawionymi kończynami przywiązywano do metalowych pierścieni. Następnie pod biodra, kolana, kostki, łokcie i nadgarstki podkładano grube kawałki drewna. Wtedy kat miażdżył ciało skazańca ciężkim kołem. Inną formą wykonania tej kary było spuszczenie z niewielkiej wysokości koła na korpus ofiary, co powodowało zmiażdżenie klatki piersiowej i zgon. Do najbardziej popularnych sposobów wykonania kary łamania kołem należało rozłożenie ofiary na dużym kole, a następnie łamaniu poszczególnych kości. Wyróżniano dwie formy: łamanie od dołu (w określonej kolejności łamano kostki, nadgarstki, łydki, przedramiona, uda, ramiona, klatkę piersiową lub kręgosłup). Druga forma, łamanie kołem od góry, wykonywano w odwrotnej kolejności – pierwszym uderzeniem w klatkę piersiową łamiąc kręgosłup. W ten sposób następowało przerwanie rdzenia kręgowego powodowało, że skazany nie odczuwał bólu przy kontynuacji wykonania kary. Innym sposobem skrócenia męczarni było uderzenie w kark, co powodowało natychmiastowy zgon.