To narzędzie tortur o kształcie miniaturowych dwustronnych wideł (na fotografii pośrodku). Narzędzie to solidnie osadzano na szyi skazańca za pomocą wytrzymałej skórzanej opaski. Jedno ostrze osadzano na torsie ofiary, natomiast drugie wbijało się w podbródek, co wywoływało silne bóle powodowane bezpośrednio przez cztery ostrza wbijające się w podbródek i tors torturowanego przy każdym jego ruchu głową. Niejednokrotnie zdarzało się, że ostrze przebijało podniebienie i uszkadzało język. Widełki heretyków były najczęściej stosowane przy przesłuchiwaniu osób podejrzanych o herezję, czary jak również w przestępstwach o mniejszej wadze.