Marek Przecławski, Popiersie-80, 1980
Bliska abstrakcji, plastyczna kompozycja rzeźbiarska wyobraża formy organiczne, których zasadniczym elementem jest zwielokrotniony motyw pojedynczej kobiecej piersi. Różnej wielkości piersi (uwagę zwraca duża pierś w prawym narożniku rzeźby) zdają się wydobywać bądź niknąć w dynamicznej, wielokształtnej bryle przywodzącej na myśl biust portretowy, z wyodrębnioną mniejszą formą na kształt odchylonej szyi i destruktu głowy. Bryłę rzeźby rozbija na dwie asymetryczne części ukośna szczelina biegnąca w poprzek „tułowia” i „głowy”; dodatkowo dynamiczna forma kompozycji (przeznaczonej do oglądu ze wszystkich stron) zmienia się wraz z punktem patrzenia widza, miejscami zyskując abstrakcyjny wyraz. W ten sposób artysta podejmuje żartobliwą grę z konwencją tradycyjnego biustu portretowego i wizerunkiem kobiety, dokonując wręcz ich symbolicznej dekonstrukcji. Kompozycja ta, wraz z innymi dziełami Przecławskiego (m.in. rzeźbami Wzrastanie w zielonogórskim Parku Winnym), należy do unikatowej grupy ceramicznych rzeźb plenerowych, zrealizowanych przez artystę oraz innych rzeźbiarzy zielonogórskich (Tadeusza Dobosza, Halinę Kozłowskiej-Bodek) pod koniec lat 70. XX wieku dla przestrzeni miejskiej Winnego Grodu.
Marek Przecławski urodził się w 1942 roku w Janowie Lubelskim. Studiował w pracowniach Xawerego Dunikowskiego, Borysa Michałowskiego i Jerzego Boronia w Państwowej Wyższej Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, uzyskując dyplom na Wydziale Rzeźby w 1967 roku. W 1968 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków; od 1976 roku mieszka i pracuje w Zielonej Górze. Uczestniczył w wielu ogólnopolskich konkursach i pokazach rzeźbiarskich oraz doczekał się licznych wystawach indywidualnych w Polsce oraz Niemczech, jak również brał udział w wystawach zbiorowych, m.in. Plastyka Ziem Nadodrzańskich (Wrocław 1968), Portret w rzeźbie (Wrocław 1969), Wystawa Plastyki Zielonogórskiej (Lipsk 1995), Salony Jesienne w Zielonej Górze lub Gorzowie Wlkp. (1973-1997). Zajmuje się rzeźbą; jest autorem pomników i rzeźb plenerowych, m.in. Pomnika Powrotu Ziem Środkowego Nadodrza do Macierzy w Krośnie Odrzańskim (1969) oraz rzeźb Wzrastanie I (1978), Wzrastanie II (1980) w Zielonej Górze. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Niemczech, Szwecji i Kanadzie.
Omawiana praca, wykonana z kamionki w Gozdnickich Zakładach Ceramiki Budowlanej i szkliwiona w Mirostowickich Zakładach Ceramicznych, eksponowana była na IX Salonie Jesiennym (Gorzów Wlkp., 13 XII 1980 – 8 I 1981), po którym została zakupiona do zbiorów Muzeum Ziemi Lubuskiej. W 1984 r. umieszczono ją przy fontannie na al. Niepodległości w Zielonej Górze, naprzeciw gmachu Muzeum Ziemi Lubuskiej. Po 1992 r. pracę przeniesiono na dziedziniec muzealny z tyłu budynku. Dokonana w 2024 roku konserwacja rzeźby objęła podklejenie spęcherzeń i spękań, oczyszczenie parą wodną, przyklejenie obluzowanych fragmentów, wypełnienie spękań zaprawą mineralną z dodatkiem żywic syntetycznych oraz rekonstrukcję szkliwa żywicą syntetyczną w miejscach wykonanych uzupełnień ceramicznego czerepu. Dofinansowano ze środków programu własnego Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku pn. Rzeźba w przestrzeni publicznej dla Niepodległej – 2024 pochodzących z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
