20 lutego 2020 roku (czwartek) o godz. 16.00 zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu Studium Wiedzy o Sztuce i Historii. Naszymi gośćmi będą dr Bartłomiej Gruszka, Sławomir Kałagate oraz Karol Błaszczyk, którzy opowiedzą o pracach archeologicznych prowadzonych w Kożuchowie w listopadzie ubiegłego roku. Podczas ich trwania doszło do odkrycia bardzo wartościowego znaleziska. Jak się okazało między zagruzowanym przejściem łączącym dwie piwnice znajdowało się 89 talarów pochodzących z przełomu XVI i XVII wieku. Archeolodzy przypuszczają, że monety zostały schowane na początku Wojny Trzydziestoletniej (1618-1648).
Jest to jak dotychczas największe znalezisko talarów z tego okresu w naszym województwie. Podczas spotkania przewidziana jest również prezentacja znaleziska. Zapraszamy, wstęp wolny.
Odkrycie skarbu mającego wyjątkową wartość archeologiczną oraz wysoką cenę kolekcjonerską raduje pasjonatów historii, a na dodatek pozwala poszerzyć wiedzę z zakresu kultury materialnej czasów minionych. Tym bardziej cieszy, że znalezione w piwnicy domu przy ul. Legnickiej w Kożuchowie srebrne talary, zawitały na chwilę do Muzeum Ziemi Lubuskiej. Dzięki temu zielonogórzanie mieli okazję zobaczyć te świetnie zachowane obiekty z przełomu XVI i XVII wieku, a także poznać okoliczności ich odkrycia. Podzielili się nimi dr Bartłomiej Gruszka i Sławomir Kałagate, którzy już od wielu lat prowadzą prace archeologiczne na terenie Kożuchowa, gdzie każda nowa inwestycja poprzedzona jest badaniami ziemnymi. To niezwykłe miasto jest bowiem objęte ścisłym nadzorem konserwatorskim.
Efektem badań było odkrycie 89 talarów, stosunkowo dobrze zachowanych. Dzięki temu możliwa była ich identyfikacja i ustalenie miejsca bicia. Wyprodukowano je w Saksonii, Brandenburgii i Księstwie Austrii, a co za tym idzie zdobiły je wizerunki ówczesnych władców tych ziem m.in. Augusta Wettyna, Krystian II Wetteyna, Henryka Pobożnego, Fryderyka II Witelsbacha czy Jana Fryderyka Hochenzolerna. Co ciekawe znalazł się wśród nich także srebrny dukat wenecki. Najstarsza z monet pochodziła z 1535 r., natomiast najmłodsza datowana była w 1623 r.
Informacje dotyczące konserwacji monet i stanu ich zachowania przedstawił Kacper Błaszczyk, mający teraz cały skarb pod swoją pieczą. Zwrócił uwagę na to, że prawdopodobnie talary nie znajdowały się w miejscu pierwotnego zdeponowania, ale zostały w wyniku działań losowych (pożary, działania II wojny światowej) rozrzucone. Z tego powodu część z nich uległa tzw. patynie ogniowej, dzikiej korozji chlorkowej, inne z kolei mineralizacji przez bezpośrednią styczność z glebą. Aby odwrócić te zanieczyszczenia monety poddane zostaną specjalistycznym zabiegom, m.in. tzw. ablacji laserowej, uważanej dziś za jedną z najbezpieczniejszych metod czyszczenia. Etapem końcowym prac konserwatorskich będzie pokrycie ich specjalną powłoką polimerową mającą chronić przed czynnikami zewnętrznymi.
Kacper Błaszczak dodał także, że jak w przypadku każdego zabytkowego obiektu, zbiór zostanie skatalogowany, każdy jego element będzie dokładnie zmierzony i zważony, a także poddany badaniu spektometrycznemu, pozwalającemu na ustalenie składu jakościowego i ilościowego stopu użytego do jego produkcji. Co ciekawe zabieg ten pozwoli na ustalenie miejsca pochodzenia srebra.
Na zakończenie, licznie przybyła publiczność, miała okazję podziwiać zbiór umieszczony w specjalnej gablocie. Obok blisko pięćsetletnich talarów prezentowany był także fragment złotej broszy (XIX w.), która znaleziono w tym samym miejscu.
Spotkanie realizowane było w ramach Studium Wiedzy o Sztuce i Historii.
