Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Zbiory
Hanna Rudzka-Cybisowa

Kolekcję malarstwa kolorystycznego reprezentuje m.in. dzieło Hanny Rudzkiej-Cybisowej nazywanej „pierwszą damą polskiego koloryzmu”. W swojej twórczości, pod wpływem impresjonistów i Pierre’a Bonnarda, porzuciła materialność na rzecz czystych malarskich rozwiązań, tworzenia obrazów przy pomocy krótkich i rozedrganych pociągnięć pędzla, delikatnej pastelowej gamy barwnej, unikania konturów. Najczęstszym tematem jej obrazów jest natura, zarówno pejzaże, widoki wsi, jak i kwiaty. Portrety pojawiają się w jej twórczości dość rzadko. Zawsze są to wizerunki ludzi bliskich, przyjaciół i znajomych. Portret literata przedstawia mężczyznę siedzącego w fotelu we wnętrzu zacisznego gabinetu. Charakterystyczne rysy twarzy i przenikliwy wzrok modela odtworzone zostały z umiarem, oddającym jednak ich wyrazistość. Wizerunek ten zwraca uwagę silnie monumentalizującą kompozycją kolorystyczną opartą o dominantę partii jasnego okrycia narzuconego na ramiona portretowanego, na tle harmonijnie rozjaśnionej srebrnoszarej gamy tła. Bohater obrazu to Kornel Filipowicz (1913-1990) – powieściopisarz, nowelista, scenarzysta i poeta, autor kilkudziesięciu książek. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych prozaików polskich XX wieku, znakomitego twórcę małych form. Należał do grona znajomych Rudzkiej-Cybisowej, głównie zapewne za sprawą swojej żony Marii Jaremy, która przyjaźniła się z malarką podczas wojny.

Na zdjęciu:

  • Portret literata – Kornela Filipowicza, 1952, olej, płótno, nr inw. MZG-S-II-296

Hanna Rudzka-Cybisowa urodziła się w 1897 w Mławie, zmarła w 1988 roku w Krakowie. Studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Miłosza Kotarbińskiego, a następnie w Krakowie w pracowni Ignacego Pieńkowskiego i Józefa Pankiewicza. Należała do grona młodych artystów, którzy w 1924 roku założyli Komitet Paryski i wyjechali do stolicy Francji, by kontynuować studia malarskie. W 1931 roku powróciła do kraju i osiadła w Krakowie, z którym związała się już na stałe. Po wojnie jako pierwsza kobieta w dziejach uczelni objęła profesurę na krakowskiej ASP, gdzie pracowała do 1967 roku. W 1963 roku artystka gościła w Zielonej Górze jako przewodnicząca jury I edycji Wystaw i Sympozjów Złotego Grona.