Cztery misterne akwarele stanowią cześć obszernego cyklu Uniwersum (Wszechświat), rozpoczętego w roku 1992. Zbudowane z mistrzowską precyzją, z linearnych struktur kompozycje, nacechowane metaforyczną symboliką, stanowią zapis odczuć i przemyśleń artysty na temat natury świata w wymiarze ziemskim i kosmicznym oraz miejsca i znaczenia człowieka w tym świecie. W swoich wizjach wszechświata twórca poddaje metamorfozie górskie, morskie, pustynne i kosmiczne pejzaże oraz rzeczywistość fauny i flory, a także sylwetki ludzkie, uzyskując zróżnicowane, charakterystyczne dla nich kształty i struktury giętkich, finezyjnych linii oraz ściszonych, subtelnych, wysmakowanych barw. Typowy dla Dobkowskiego linearyzm, stanowiący znak rozpoznawczy jego sztuki, wyraża się zarówno w formach figuratywnych, najczęściej o erotycznym charakterze, jak i w formach abstrakcyjnych. Z obydwoma przypadkami mamy do czynienia w zaprezentowanych akwarelach. Artysta stosuje delikatną, płynną kreskę, bardzo precyzyjnie wyznaczającą biologiczne formy i postaci w swoich kompozycjach. Uwagę zwraca figuratywne przedstawienie dwóch kobiecych postaci w erotycznych pozach o karykaturalnie rozrośniętych kształtach. Prace na papierze – wypełnione formami o „koronkowej” strukturze – charakteryzują się syntetycznym sposobem kształtowania przestrzeni i stylizowaną, niezwykle dekoracyjną kreską. Głównym środkiem wyrazu jest tu linia, która buduje strukturę figur i organizuje kompozycje prac. W akwarelach tych nie tylko linia jest nośnikiem koloru, ale także papierowe podłoże, którego barwa dobierana jest odpowiednio do podejmowanego tematu.
Na zdjęciach:
Jan Dobkowski urodził się w 1942 roku w Łomży. Studia odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1962-1968, w pracowniach Juliusza Studnickiego i Jana Cybisa. Dyplom otrzymał w 1968 roku. Współzałożyciel wraz z Jerzym Jurry Zielińskim grupy Neo-Neo-Neo (1967-1970). Uprawia malarstwo, rysunek, grafikę. Jest twórcą akcji w przestrzeni publicznej i malarskich instalacji we wnętrzach. Jego liczne cykle obrazów i rysunków stanowią świadectwo fascynacji ludzkim ciałem i zmysłowej witalności, obecnej do dziś w jego pracach, niezależnie od ich inspiracji, i motywów. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1972 roku, a także laureatem wielu nagród m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida w 1978 roku oraz Nagrody im. Jana Cybisa za całokształt twórczości w 1994 roku; odznaczony srebrnym medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w 2012 roku. Ma na koncie udział w ponad 180 wystawach indywidualnych i ponad 200 pokazach zbiorowych w Polsce i na świecie. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jest jednym z niewielu polskich artystów, których prace zakupiło nowojorskie Muzeum Guggenheima. Brał udział w V, VI i VII edycji Wystaw i Sympozjów Złotego Grona w 1971, 1973 i 1975 roku. Muzeum Ziemi Lubuskiej posiada pięć obrazów olejnych tego artysty z lat 1970-1986: Spacer po własnym ogrodzie, (1970), Motyl, (1972), Pęknięta brama (1980), Tren LIII, (1985), W przestworzach, (1986).
Zakup prac zrealizowano w ramach zadania pn. Rozbudowa i uzupełnianie regionalnej kolekcji polskiej sztuki współczesnej w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, w ramach Programu Regionalne kolekcje sztuki współczesnej
Zrealizowano ze środków Województwa Lubuskiego
