Zbiory
Hanna Rudzka-Cybisowa

Kolekcję malarstwa kolorystycznego reprezentuje m.in. dzieło Hanny Rudzkiej-Cybisowej nazywanej „pierwszą damą polskiego koloryzmu”. W swojej twórczości, pod wpływem impresjonistów i Pierre’a Bonnarda, porzuciła materialność na rzecz czystych malarskich rozwiązań, tworzenia obrazów przy pomocy krótkich i rozedrganych pociągnięć pędzla, delikatnej pastelowej gamy barwnej, unikania konturów. Najczęstszym tematem jej obrazów jest natura, zarówno pejzaże, widoki wsi, jak i kwiaty. Portrety pojawiają się w jej twórczości dość rzadko. Zawsze są to wizerunki ludzi bliskich, przyjaciół i znajomych. Portret literata przedstawia mężczyznę siedzącego w fotelu we wnętrzu zacisznego gabinetu. Charakterystyczne rysy twarzy i przenikliwy wzrok modela odtworzone zostały z umiarem, oddającym jednak ich wyrazistość. Wizerunek ten zwraca uwagę silnie monumentalizującą kompozycją kolorystyczną opartą o dominantę partii jasnego okrycia narzuconego na ramiona portretowanego, na tle harmonijnie rozjaśnionej srebrnoszarej gamy tła. Bohater obrazu to Kornel Filipowicz (1913-1990) – powieściopisarz, nowelista, scenarzysta i poeta, autor kilkudziesięciu książek. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych prozaików polskich XX wieku, znakomitego twórcę małych form. Należał do grona znajomych Rudzkiej-Cybisowej, głównie zapewne za sprawą swojej żony Marii Jaremy, która przyjaźniła się z malarką podczas wojny.

Na zdjęciu:

  • Portret literata – Kornela Filipowicza, 1952, olej, płótno, nr inw. MZG-S-II-296

Hanna Rudzka-Cybisowa urodziła się w 1897 w Mławie, zmarła w 1988 roku w Krakowie. Studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Miłosza Kotarbińskiego, a następnie w Krakowie w pracowni Ignacego Pieńkowskiego i Józefa Pankiewicza. Należała do grona młodych artystów, którzy w 1924 roku założyli Komitet Paryski i wyjechali do stolicy Francji, by kontynuować studia malarskie. W 1931 roku powróciła do kraju i osiadła w Krakowie, z którym związała się już na stałe. Po wojnie jako pierwsza kobieta w dziejach uczelni objęła profesurę na krakowskiej ASP, gdzie pracowała do 1967 roku. W 1963 roku artystka gościła w Zielonej Górze jako przewodnicząca jury I edycji Wystaw i Sympozjów Złotego Grona.