Olga Boznańska (1865 – 1940), najwybitniejsza polska malarka, urodzona w Krakowie, zmarła w Paryżu. Po krakowskich kursach rysowniczych w 1886 roku wyjechała na studia zagraniczne. W latach 1886 – 1898 studiowała i tworzyła w Monachium, po czym wyjechała na stałe do Paryża, gdzie przebywała aż do śmierci.

Pełen lekkości i wdzięku intymny portret powstały w Monachium, stanowi zapowiedź niezwykle indywidualnego stylu artystki, który skrystalizował się właśnie w okresie monachijskim (1886-1898). Na ten czas datuje się seria świetnych portretów dziewczynek, a pastel z zielonogórskiego Muzeum niejako zapoczątkował znakomitą i niezwykle wdzięczną plejadę dziecięcych wizerunków Boznańskiej (Dziewczynka z chryzantemami 1894, Srebrzysta dziewczynka, ok. 1894, Dziewczynka z białą chusteczką ok. 1894, Portret dwóch dziewczynek 1896).

Mistrzyni portretu psychologicznego, na neutralnym, szarym tle umieściła postać dziewczynki trzymającej słoneczniki. Ten niezwykle subtelny dziecięcy wizerunek cechuje się miękkim światłocieniowym modelunkiem. Wąska, monochromatyczna gama barwna złożona z wyszukanych szarości zaskakuje w tym portrecie i całym jej malarstwie intensywną czerwienią sukienki. Malowane przez Boznańską portrety dziewcząt fascynują swą prawdą, wyrazem zamyślenia, czasem lęku lub tylko nostalgicznym trwaniem. Zdają się odbijać nastroje fin de siécle’u. Twórczyni tego portretu była malarką wybitną, operującą efektem niedopowiedzenia i aluzji, dzięki którym malowani przez nią modele stawali się bardziej zagadkowi.