Alfred Lenica zaliczany jest do czołowych reprezentantów polskiej awangardy. Pod koniec lat 50. XX wieku wypracował własną rozpoznawalną formułę charakteryzującą się połączeniem wpływów taszyzmu, ekspresjonizmu, surrealizmu, informelu i drippingu. Swoje malarskie kompozycje, wypełnione wewnętrzną energią, chętnie opatrywał literackimi tytułami.
Dwie kompozycje Lenicy, znajdujące się w kolekcji MZL, doskonale reprezentują twórcze eksperymenty i fascynację ich autora, zwłaszcza abstrakcją ekspresyjną. Powstałe w skrajnie różnych zestawach kolorystycznych są doskonałym przykładem wypracowanej przez artystę specyficznej techniki malarskiej, polegającej na pokrywaniu powierzchni płótna kilkoma kolejnymi warstwami farby o zróżnicowanych kolorach, a następnie zdejmowaniu ich za pomocą kawałka tektury i odsłanianiu kolejnych powłok barwnych, w efekcie czego pojawiały się przetarcia i prześwity kolorów przybierające przeróżne kształty.
Jedna z nich to praca zatytułowana Ruch jest atrybutem czerwieni (1969). Autor posłużył się tu pełnymi ekspresji, wibrującymi, barwnymi plamami, nawiązującymi do form organicznych i kształtów biologicznych, które wirując i przenikając się wzajemnie dynamicznie wypełniają pole obrazowe. Ta energetyczne dzieło posiada wyjątkowy walor dekoracyjny.
Inny przykład wielowarstwowej kompozycji to obraz zatytułowany Skazany na dźwiganie (1962), utrzymany w zdecydowanie zgaszonej gamie barwnej, posiadający wyraźne konotacje surrealizujące. Stylistykę tej pracy determinuje również fascynacja abstrakcją ekspresyjną mocno akcentująca walory barwy.
Na zdjęciu:
Alfred Lenica urodził się w 1899 w Pabianicach, zmarł w 1977 roku w Warszawie. Studiował w Poznaniu – najpierw na Uniwersytecie na wydziale prawno-ekonomicznym (1922), następnie w klasie instrumentów smyczkowych w Konserwatorium Muzycznym (1923). W latach 1925-1928 uczył się rysunku i malarstwa w Prywatnym Instytucie Sztuk Pięknych u Adama Hannytkiewicza. Po wojnie, w roku 1947, został współzałożycielem awangardowej grupy 4 F+R (farba, forma, fantastyka, faktura + realizm). Pracował jako organizator życia artystycznego, był prezesem Okręgu Poznańskiego ZPAP. W końcu lat 50. XX wieku przeniósł się do Warszawy, od 1965 roku należał do Grupy Krakowskiej. Jako jeden z pierwszych artystów w Polsce uprawiał malarstwo niefiguratywne. Brał udział w I, II, III, IV i V edycji Złotego Grona w latach: 1963, 1965, 1967, 1969, 1971.
