Jan Lebenstein to jeden z najważniejszych polskich artystów tworzących na emigracji. Wypracował oryginalną formułę malarstwa figuratywnego naznaczonego egzystencjalnymi obawami, do którego inspiracje czerpał z literatury starożytnej, mitologii i Biblii. Stworzył też cykl osobliwego Bestiarium stanowiącego artystyczną opowieść o kondycji i naturze współczesnego człowieka.
W kompozycji zatytułowanej Figura – szary błękit z roku 1957 podejmuje bardzo charakterystyczny dla swojej twórczości wątek figury osiowej, występujący w docenionym przez francuską krytykę słynnym cyklu emblematycznych i sumarycznych Figur osiowych powstałych w latach 1957-1958, zbudowanych wokół linii pionowych. Bohaterem hieratycznego przedstawienia jest umieszczona centralnie, silnie uproszczona, syntetyczna, wręcz zgeometryzowana sylweta postaci ludzkiej. Kompozycję utrzymaną w wąskiej, zgaszonej monochromatycznej gamie barwnej wyróżnia wyrazista, reliefowa faktura płótna.
Na zdjęciu:
Jan Lebenstein urodził się w 1930 w Brześciu Litewskim, zmarł w 1999 roku w Krakowie. W latach 1948-1954 studiował malarstwo w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Debiutował na wystawie Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi w warszawskim Arsenale w 1955 roku. W 1956 artysta związał się z Teatrem Osobnym na Tarczyńskiej prowadzonym przez poetę Mirona Białoszewskiego. W 1959 roku otrzymał prestiżową nagrodę Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu za cykl obrazów: Figury osiowe. Od tego czasu mieszkał tam na stałe i kontynuował swoją pracę artystyczną. Uprawiał malarstwo, rysunek i grafikę.
