Malarstwo Tadeusza Dominika zajmuje istotne miejsce w dziejach powojennej sztuki polskiej. Cała niemal jego twórczość inspirowana jest naturą. Zafascynowany jej urodą malował pejzaże, ogrody i kwiaty. Nie jest to jednak fotograficzna kalka rzeczywistości, lecz odtwarzanie widoków zarejestrowanych w pamięci i przetworzonych wyobraźnią malarza. Obrazy określane przez niego jako „znaki pejzażu” to doskonały przykład afirmacji przyrody. Dominik wypracował własny niepowtarzalny styl, któremu pozostał wierny, konsekwentnie doskonaląc język artystycznej wypowiedzi. W swoich kompozycjach harmonijnie łączył dekoracyjność prostych, miękkich form z wyrafinowaniem kolorystycznym. Jego dzieła stanowią połączenie tradycji polskiego koloryzmu z abstrakcyjnym widzeniem rzeczywistości.
Kompozycja zielona utrzymana jest w charakterystycznej dla artysty konwencji. Malarz kładzie w niej nacisk na barwną konstrukcję obrazu, rezygnując z bliższego określania elementów pejzażu utrzymanego w monochromatycznej tonacji o żywej, nasyconej palecie zieleni. Plamy koloru kładzione z rozmachem i dużym temperamentem malarskim tworzą uproszczone, miękkie formy imitujące krajobraz. Nie odnoszą się jednak do konkretnej fizycznej rzeczywistości. To raczej przykład rejestracji „krajobrazów wewnętrznych”, stanowiących odbicie indywidualnych emocji ich autora.
Na zdjęciu:
Tadeusz Dominik urodził się w 1928 w Szymanowie, zmarł w 2014 roku w Warszawie. Studiował w latach 1946-1951 w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Jana Cybisa w 1953 roku. Od 1951 związany był z macierzystą uczelnią. W Akademii przeszedł wszystkie stopnie kariery akademickiej, od asystenta do profesora zwyczajnego, którym został w 1988 roku. Dwukrotnie, w latach 1971-1974 i 1987-1989, był dziekanem Wydziału Malarstwa ASP. W 1990 przeszedł na emeryturę. Uprawiał twórczość w zakresie malarstwa, grafiki, tkaniny artystycznej, ceramiki, grafiki komputerowej. Brał udział w I, II, IV i V edycji ogólnopolskiej wystawy Złotego Grona w 1963, 1965, 1969 i 1971 roku, uzyskując medal Złotego Grona w dziedzinie malarstwa w roku 1963 oraz medal II stopnia w dziedzinie malarstwa w roku 1969. W muzealnej kolekcji znajduje się pięć prac artysty z lat 1958-1994 reprezentujących różne etapy jego twórczości.
